Πρώτη μου σκέψη ήταν πως εγώ δεν έκανα κάποια αίτηση για να συμμετέχω κάπου ή να θελήσω να δημιουργήσω κάποια καινούργια, εκτός από τα υπάρχοντα. Δεύτερη σκέψη ακολούθησε την περιέργεια, καθώς έκανα κλικ πάνω σε κάθε ένα από αυτά και έλεγα από μέσα μου, "τι στο καλό είναι αυτά τα λινκς?" και βλέπω μπροστά μου τα τρια σβησμένα μπλογκς από την επίθεση του χάκερ στις 4 Φεβρουαρίου!!!
Ω, Θεέ μου, λέει από κάτω "αναίρεση της διαγραφής?" και το χέρι μου οδηγεί το ποντίκι προς αυτή τη κατεύθυνση. Πατάω τον σύνδεσμο και μου γράφει πως η παλαιά διεύθυνση δεν υπάρχει πια, αλλά δημιουργεί μια νέα στη θέση της για το ιστολόγιο. Το ένα προστέθηκε, το βλέπω ήδη στον Πανόπτη μου ως ενεργό και πατάω να δω τι θα μου βγάλει! Μου δείχνει το ιστολόγιο όπως ήταν ενεργό μέχρι τις 4 Φεβρουαρίου!!! Πάω στο επόμενο και πάλι το ίδιο και ολοκληρώνω με το τρίτο και δεν πιστεύω στα μάτια μου, ναι, τα ιστολόγια είναι πίσω ξανά, σαν να μην πέρασε μια μέρα ή μάλλον να πέρασε μια μέρα και μια αιωνιότητα μέχρι να τα ξαναδώ μπροστά μου, τα αγαπημένα προσωπικά μου διαδυκτιακά "παιδιά!"
Το τι είχε προηγηθεί από την ημέρα που κάποιος κακόβουλος θέλησε να εισέλθει στον λογιαριασμό μου και να διαγράψει τα τρια συγκεκριμένα ιστολόγια, είναι λίγο πολύ γνωστό, μιας και μια ομάδα φίλων ιστολόγων ασχολήθηκαν για να βρούμε την άκρη σε αυτή τη πρωτόγνωρη εγκληματική ενέργεια εις βάρος μου, έστω και αν διαπράχθηκε διαδυκτιακά. Ο φίλος Δημήτρης ο Museum, επικοινώνησε με ιστολόγους του εξωτερικού για να βρει άκρη με το ζήτημα που το είχαν αντιμετωπίσει και άλλοι πιο πριν από εμάς και μέσα από τις πηγές του ανακάλυψε πως να ανασύρουμε τα περασμένα ποστς μέσα από την προσωρινή μνήμη που έχει φυλάξει το google για κάθε μια δημοσίευση και για πολύ καιρό από τότε, 1500 περίπου δημοσιεύσεις, προσπαθήσαμε να ανακαλύψουμε που και πως θα τις σώσουμε στον σκληρό μας δίσκο μια προς μια... Χρόνος που αφιερώθηκε, αρκετός έως πολύς, ύπνος που χάθηκε επίσης αρκετός και συναισθήματα ανάμεικτα. Ναι, προχωρούσαμε, βρίσκαμε άκρη, μα στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου αναρωτιέσαι αν αξίζει τόση στεναχώρια για τη διαστροφική συμπεριφορά ενός "ανώνυμου" θύτη στην πνευματική ιδιοκτησία κάποιων ανθρώπων που την αναρτούν στο διαδύκτιο μέσα από τις σελίδες τους.
Τις επόμενες ακριβώς ημέρες από τη διαγραφή από τον χάκερ των ιστολογίων, άρχισα να ψάχνω στη βοήθεια του Blogger για θέματα που αφορούσαν στην συγκεκριμένη κατάσταση και ανακάλυψα πως υπάρχει ενότητα που λέει "πως να αναφέρετε κλοπή των ιστολογίων σας από κάποιον τρίτο" και διαβάζοντας, συμπλήρωσα τις σχετικές φόρμες που τους ενημέρωνα ότι συνέβη το ίδιο πράγμα σε μένα. Εννέα αιτήσεις έστειλα στο google που του ανήκει ο blogger και κάποια ακόμα ηλεκτρονικά μηνύματα τόσο εγώ αλλά και ο Δημήτρης, προσπαθώντας να τους αναλύσουμε το τι συνέβη. Ευτυχώς θυμάμαι λεπτομέρειες για τις ημερομηνίες δημιουργίας των, τους προηγούμενους κωδικούς πριν την επίθεση και άλλα δεδομένα που ζητούσαν για να ταυτοποιήσουν ότι μου ανήκουν, αλλά μέχρι και χθες απάντηση καμμία, οπότε όταν ολοκληρώσαμε την συλλογή των κειμένων από το ίντερνετ και στη διεύθυνση του καθενός που υπήρχε από την αρχή της δημιουργίας τους, ξανάφτιαξα τα τρια ιστολόγια ξεκινώντας τα ουσιαστικά από την αρχή.
Από χθες το βράδυ όμως, υπάρχουν πια και οι παλιότερες δημοσιεύσεις, όλες, στα αρχικά ιστολόγια, που ο blogger τροποποίησε την διεύθυνσή τους για να τα φέρει ξανά στην επιφάνεια. Έτσι το http://marialena.blogspot.com είναι στη πρότερη μορφή του στο http://marialena5.blogspot.com, το http://marialena1.blogspot.com στο http;//marialena11.blogspot.com και το http://anonimi.blogspot.com στο http://anonimi2.blogspot.com.
Θα μετονομάσω τους τίτλους τους με τις ημερομηνίες που ήταν ενεργά π.χ. 2004-2008 δίπλα στον αρχικό τίτλο για να μην μπερδευόμαστε, αλλά όμως είναι εκεί, ζωντανά ή μάλλον νεκραναστημένα να πω καλύτερα από την κρύπτη του google που της πήρε κοντά δύο μήνες να πραγματοποίησει τα αιτήματα που της απέστειλλα μέσα στην απελπισία μου για τη διαγραφή τους από τον χάκερ, όμως τελικά υπάρχει και Θεός του Ίντερνετ και μας δικαίωσε, επιστρέφοντάς τα πάλι στην ενεργό δράση!
Όσο για τον "λεβέντη" που θέλησε να διασκεδάσει τα πιο ποταπά ένστικτά του, σκορπώντας με τις ενέργειές του τη δυστυχία σε κάποιον συνάνθρωπό του που αμφιβάλλω αν θα είχε ξανακούσει πιο πριν, τώρα ξέρει πως έχει νικηθεί και πως ό,τι και αν έκανε, βρήκε τον δάσκαλό του... Ώρα να αλλάξεις παιχνίδι φίλε ή να πας να βγάλεις τα απωθημένα σου αλλού, εδώ κάποιοι κάνουν τη δουλειά τους καλύτερα από εσένα! Gotcha!!!
Marialena, 28/3/2009 (ουφ!)
Αναρτήσεις
